Skip to main content

MAIN
FEST

Το πρόγραμμα του ARC_MAIN FEST εξερευνά τους πολλούς τρόπους με τους οποίους κινούμαστε και συνκινούμαστε, εξετάζει τους ρυθμούς, τους χτύπους, τους παλμούς, τις αμέτρητες παραλλαγές της κίνησης που κατατέμνουν τον χρόνο και παρεμβάλλουν χρόνους σε άλλους χρόνους.
Το ARC14 εστιάζει στην έξαψη των σωμάτων που κινούνται σε αλληλεπίδραση με τον χρόνο. Γιορτάζει την απελευθέρωση που δίνει η συναίσθηση των διαρκώς μεταβαλλόμενων πραγματικοτήτων. Προτείνει μια απόπειρα συμφιλίωσης με την πίεση που δημιουργεί η έννοια της διάρκειας.
Το ARC14 ανοίγεται στον τρόπο που βιώνει τον χρόνο καθένας από εμάς, μέσα στην πόλη και στο πλαίσιο των εντατικών απαιτήσεων του σήμερα και του αύριο. Παρουσιάζει τον χορό ως έναν τρόπο να θεραπεύσουμε την πάσχουσα σχέση μας με τον χρόνο.
Το ARC14 καλεί καλλιτέχνες και κοινό να αδράξουν τον χρόνο κι έτσι να τον ανατροφοδοτήσουν μέσω μιας κίνησης συμβολικά παλινδρομικής: από τον ΚΑΙΡΟ ΓΙΑ ΧΟΡΟ στον ΧΟΡΟ ΓΙΑ (ΤΟΝ) ΧΡΟΝΟ.

DAY 1_
27/05

Ever After | ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Διάρκεια έργου: 40΄

Η Μαριάννα Καβαλλιεράτου σπούδασε χορό και χορογραφία στο The Place - London Contemporary Dance School και συνέχισε τις σπουδές της με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση στο SUNY Purchase (Νέα Υόρκη). Το 1992 ξεκίνησε τη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη και εικαστικό Robert Wilson, στο The Watermill Center (Νέα Υόρκη) συμμετέχοντας ως ερμηνεύτρια σε παραγωγές όπως: T.S.Eliot, Une Femme Douce, Persephone, The Days Before DD&D III, Wings on Rock, Prometheus, Relative Light, Alceste (Christoph Willibald Gluck), Odyssey, Sonnets. Στο χορογραφικό της έργο συγκαταλέγονται οι παραστάσεις: Stations, Recalculate, Auto Run, Moment, Normal Operation, I’m this...I’m that, Stay on It, DEATH, ενώ στο πλαίσιο του έργου As One (Μουσείο Μπενάκη), που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από το Marina Abramovic Institute και τον Οργανισμό Πολιτισμού & Ανάπτυξης NEON, παρουσίασε τη μακράς διάρκειας επιτέλεση Skin. Πιο πρόσφατα έχει εμφανιστεί με τη site-specific δράση Stream, η οποία παρουσιάστηκε στη Στοά Αρσάκη στο πλαίσιο του έργου δημόσιας τέχνης Removement Athens. Παράλληλα με το καλλιτεχνικό της έργο, έχει διδάξει σύγχρονο χορό και χορογραφία στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, σε δραματικές σχολές και στο The Watermill Center του Robert Wilson στη Νέα Υόρκη.
www.spillworks.com

Το έργο “Ever After” ξεκίνησε ως αναστοχασμός της έννοιας, εμπειρίας και ιστορίας του θανάτου μέσα από τον χορό – ο μακάβριος χορός (dance macabre) της ύστερης μεσαιωνικής αλληγορικής εικονογραφίας, ο χορός στους πίνακες του Πίτερ Μπρέγκελ, ο μεταθανάτιος χορευτικός θρήνος στα ρομαντικά μπαλέτα, ο αργός θάνατος στη διάψευση των μοντερνιστικών ουτοπιών, η σκοτεινή του ανάμνηση στον απόηχο του τέλους των μεγάλων αφηγήσεων. Χωρίς στόχους μεγαλεπήβολους και με συνείδηση της συντριπτικής καθολικότητας και ευρύτητας του θέματος, το έργο χρησιμοποίησε την κλίμακα και τα κινητικά υλικά της ίδιας της χορευτικής ομάδας. Τη δαιδαλώδη επιτελεστική περιπλάνηση ανάμεσα σε διαφορετικές εμπειρίες, γνώσεις και ιστορίες προκειμένου να εγγραφούν στο παρόν κοινές και διαφορετικές αναπαραστάσεις για τον θάνατο, προκειμένου να αναδυθεί η τραυματική σχέση του ανθρώπου με τον χρόνο. Η ίδια η διαδικασία της δημιουργίας του έργου, οι πρόβες, οι αλλαγές, οι μικρές χειρονομίες που απορρίφθηκαν ως παράσταση αλλά παρέμειναν ως ανάμνηση, οι διαδοχικές επιλογές, συγκρότησαν σταδιακά τη «ζωή» του έργου μέσα από ένα σχήμα ενδεχομένως παράδοξο αλλά και λυτρωτικό.
Όπως σημειώνει η χορογράφος του “Ever After”: «Σε κάθε απόπειρα να συλλάβουμε το “μετά” επιστρέφουμε διαρκώς σε εκείνο το “πριν” που εξηγεί την ασυμμετρία ανάμεσα στην εμπειρία του παρόντος και την προσδοκία του μέλλοντος. Το “ες αεί” αποτελεί για μας μια μεταφορά για όσα δεν γίνονται γνωστά μετά το τέλος της ζωής ενός έργου».

Σύλληψη / Χορογραφία: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Δραματουργός: Αναστάσιος Κουκουτάς
Μουσική: Γιώργος Πούλιος
Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα
Κοστούμια: Κωνσταντίνα Μαρδίκη
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός Φωτιστή: Τζάνος Μάζης
Βοηθός Χορογράφου: Ασπασία Μαρία Αλεξίου
Φωτογραφία: Aλίνα Λέφα
Συντονισμός Παραγωγής: Mαρία Βασαριώτου
Ερμηνεία: Γαβριέλλα Αντωνοπούλου, Αλέξανδρος Βαρδαξόγλου, Άρης Παπαδόπουλος, Ιωάννα Τουμπακάρη
Παραγωγή: KLOKWORKS

Με την Οικονομική Υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

Η Μαριάννα Καβαλλιεράτου σπούδασε χορό και χορογραφία στο The Place - London Contemporary Dance School και συνέχισε τις σπουδές της με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση στο SUNY Purchase (Νέα Υόρκη). Το 1992 ξεκίνησε τη συνεργασία της με τον σκηνοθέτη και εικαστικό Robert Wilson, στο The Watermill Center (Νέα Υόρκη) συμμετέχοντας ως ερμηνεύτρια σε παραγωγές όπως: T.S.Eliot, Une Femme Douce, Persephone, The Days Before DD&D III, Wings on Rock, Prometheus, Relative Light, Alceste (Christoph Willibald Gluck), Odyssey, Sonnets. Στο χορογραφικό της έργο συγκαταλέγονται οι παραστάσεις: Stations, Recalculate, Auto Run, Moment, Normal Operation, I’m this...I’m that, Stay on It, DEATH, ενώ στο πλαίσιο του έργου As One (Μουσείο Μπενάκη), που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα από το Marina Abramovic Institute και τον Οργανισμό Πολιτισμού & Ανάπτυξης NEON, παρουσίασε τη μακράς διάρκειας επιτέλεση Skin. Πιο πρόσφατα έχει εμφανιστεί με τη site-specific δράση Stream, η οποία παρουσιάστηκε στη Στοά Αρσάκη στο πλαίσιο του έργου δημόσιας τέχνης Removement Athens. Παράλληλα με το καλλιτεχνικό της έργο, έχει διδάξει σύγχρονο χορό και χορογραφία στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, σε δραματικές σχολές και στο The Watermill Center του Robert Wilson στη Νέα Υόρκη.
www.spillworks.com

DAY 2_
28/05

Funky Turn and/or Legally Live | ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Zωή Δημητρίου
Διάρκεια έργου: 40΄

Η Ζωή Δημητρίου αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, σπούδασε στην Trisha Brown (Νέα Υόρκη) και ολοκλήρωσε με διάκριση το μεταπτυχιακό της στην Πρακτική του Ευρωπαϊκού Χοροθεάτρου στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance (Λονδίνο). Χορογραφεί από το 2006 και στις διακρίσεις της συγκαταλέγονται βραβεία χορογραφίας όπως τα: Robin Howard Foundation Award 2008, Bonnie Bird Choreography Fund Award 2009, Company of Angels CfC 2010, Sadler’s Wells και The Place. Έχει συμμετάσχει στο Aerowaves και έχει λάβει πολλαπλές αναθέσεις έργου (π.χ. Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, The Place, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου κ.ά.). Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικές σκηνές όπως: Fast Forward Festival 4 / Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ROH2, Arnolfini, BE Festival, Lilian Baylis, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Operaestate Veneto Festival, Teatro alla Scala - Milano, Europe in Motion Festival, Spring Loaded / The Place κ.α. Έχει συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα, όπως τα Choreoroam, Big Intensive (Sadler’s Wells), Europe in Motion, και λαμβάνει υποστήριξη από το Arts Council of England. Είναι ερευνήτρια/λέκτορας στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance και έχει διδάξει διεθνώς σε σημαντικούς θεσμούς όπως: ImPulsTanz Festival, Sasha Waltz Company, Independent Dance, National Academy of Dance in Rome, Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης κ.α.
www.zoidimitriou.com

Με την εγκαθίδρυση των τεχνικών δειγματοληψίας (sampling) και την ψηφιακή τεχνολογία, ακόμη και η πιο ανεπαίσθητη χειρονομία μπορεί να αποκτήσει τη δική της ζωή και να γίνει η βάση για τη δημιουργία διαρκώς νέων επαναλήψεων και αντηχήσεων. Το “Funky Turn and/or Legally Live” είναι μια παράσταση χορού που υιοθετεί την επιστημολογία των μέσων και υποστηρίζει την άποψη ότι το έργο τέχνης στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής δεν μπορεί να ξεφύγει από την τεχνολογική κυριαρχία που καθορίζει σε σημαντικό βαθμό την αισθητική διάσταση. Ποιος είναι ο τόπος ‘καταγωγής’ και πώς μπορούμε –αν μπορούμε– να ανιχνεύσουμε τις πολλαπλές μετατοπίσεις και αντηχήσεις του στο μέλλον;
Ανιχνεύοντας τη γενεαλογία του κινητικού υλικού της χορευτικής ποπ κουλτούρας και χρησιμοποιώντας τεχνικές οικειοποίησης, η Δημητρίου επιχειρεί να ζωντανεύσει εικόνες με ένα τεχνολογικά εμπνευσμένο λεξιλόγιο κίνησης προκειμένου έτσι να διερευνήσει πώς οι χειρονομίες θα μπορούσαν να φορτιστούν περαιτέρω σημειολογικά και εκφραστικά. Μέσα στον ταχύτατα μεταβαλλόμενο ρυθμό της εικονικής μας πραγματικότητας, η Δημητρίου διαλέγει την επιβράδυνση και την επιμονή στη διεύρυνση της λεπτομέρειας, μια πορεία που εκφράζει την επιθυμία για επιστροφή σε ένα πιθανά χαμένο μέλλον.

Σύλληψη / Χορογραφία / Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Ζωή Δημητρίου
Δραματουργία / Κείμενο: Ζωή Δημητρίου
Περφόρμανς: Ζωή Δημητρίου
Σύνθεση / Ηχητικός Σχεδιασμός: Sam Hayden
Σκηνικά: Μάρω Μιχαλακάκου, Ηλέκτρα Σταμπούλου
Κοστούμια: Ηλέκτρα Σταμπούλου, Ζωή Δημητρίου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Γραφιστική Επιμέλεια / Βίντεο: Μαριλένα Αλιγιζάκη
Διεύθυνση και Εκτέλεση Παραγωγής: Ρένα Ανδρεαδάκη

Eυχαριστούμε τους / τις: Γιώργο Βαλαή, Voltnoi Brege, Sakis Bwana, Δημήτρη Έξαρχο, Joe Kelleher, Nicholas Minns, Αλεξία Μπεζίκη, Paddy Randal, Serena Ruth, Peter Von Salis, Simone Sistarelli, Jacopo Zecchi.

Η παράσταση “Funky Turn and/or Legally Live” πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Με την υποστήριξη του Κινητήρα και Trinity Laban.

Η Ζωή Δημητρίου αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, σπούδασε στην Trisha Brown (Νέα Υόρκη) και ολοκλήρωσε με διάκριση το μεταπτυχιακό της στην Πρακτική του Ευρωπαϊκού Χοροθεάτρου στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance (Λονδίνο). Χορογραφεί από το 2006 και στις διακρίσεις της συγκαταλέγονται βραβεία χορογραφίας όπως τα: Robin Howard Foundation Award 2008, Bonnie Bird Choreography Fund Award 2009, Company of Angels CfC 2010, Sadler’s Wells και The Place. Έχει συμμετάσχει στο Aerowaves και έχει λάβει πολλαπλές αναθέσεις έργου (π.χ. Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, The Place, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου κ.ά.). Έργα της έχουν παρουσιαστεί σε σημαντικές σκηνές όπως: Fast Forward Festival 4 / Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, ROH2, Arnolfini, BE Festival, Lilian Baylis, Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Operaestate Veneto Festival, Teatro alla Scala - Milano, Europe in Motion Festival, Spring Loaded / The Place κ.α. Έχει συμμετάσχει σε ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα, όπως τα Choreoroam, Big Intensive (Sadler’s Wells), Europe in Motion, και λαμβάνει υποστήριξη από το Arts Council of England. Είναι ερευνήτρια/λέκτορας στο Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance και έχει διδάξει διεθνώς σε σημαντικούς θεσμούς όπως: ImPulsTanz Festival, Sasha Waltz Company, Independent Dance, National Academy of Dance in Rome, Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης κ.α.
www.zoidimitriou.com

Things move but they do not say anything
Poliana Lima (BRA)
Διάρκεια έργου: 40΄

Η Poliana Lima (Βραζιλία, 1983) είναι χορογράφος, χορεύτρια και δασκάλα χορού και ζει στη Μαδρίτη. Σπούδασε κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό στο Σάο Πάουλο και είναι η καλλιτέχνιδα της Ισπανίας στο Aerowaves 20/21. Το 2011 δημιούργησε την πρώτη της χορογραφία, Palo En La Rueda (Ξύλο στη ρόδα). Το 2012 άρχισε να συνεργάζεται με τον Λιθουανό χορογράφο Ugne Dievaityte. Το έργο τους Es Como Ver Nubes (Είναι σαν να βλέπεις τα σύννεφα) διακρίθηκε με το βραβείο του κοινού στον 26ο Χορογραφικό Διαγωνισμό της Μαδρίτης, το 2ο βραβείο στον διαγωνισμό One Piece και το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Vila Real Dance Festival το 2014. Το έργο τους Flesh (Σάρκα) παρουσιάστηκε σε περιοδεία σε διάφορες εθνικές και διεθνείς εκδηλώσεις και θέατρα, όπως: Fringe Edinburgh Festival, Spring Forward Aerowaves, Mercat de Flors, Dansa Valencia, New Baltic Dance Festival, Window of Dance (Madrid in Dance) και στο Korzo Theatre. Το 2014 παρουσίασε το πρώτο της ανσάμπλ, Atávico (Αταβιστικό), στο οποίο απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο στον 28ο Χορογραφικό Διαγωνισμό της Μαδρίτης, καθώς και τα βραβεία του κοινού και των κριτικών. Καλλιτεχνικά συνδέεται με το Conde Duque Centre στη Μαδρίτη, όπου παρουσίασε τις πρεμιέρες αρκετών από τα έργα της. Το Things move but they do not say anything έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο του 2020 στο Teatros del Canal. Το 2021 το έργο θα παρουσιαστεί, εκτός από το ARC for Dance Festival, στο Days of Dance Festival στο Πόρτο και στο National Dance Centre του Παρισιού.

To “Things move but they do not say anything” είναι ένα χορευτικό κομμάτι για τη γλώσσα των σωμάτων και το σώμα της γλώσσας. Εκτελεσμένο από γυναίκες χορεύτριες, το κομμάτι εκτυλίσσεται χωρίς να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους – τουλάχιστον όχι σωματικά – και μέσα από τους ήχους που παράγουν τα σώματά τους καθώς κινούνται όλες μαζί, σε μία συν-κίνηση, σε μία συν-παρουσία ομοφωνίας.
Ντυμένα με γκλίτερ και λουσμένα στην αύρα μεταβαλλόμενων φωτισμών, τα σώματα αυτά είναι διαρκώς στραμμένα προς το (όποιο) κοινό καθώς στέκονται και σείονται και συστρέφονται, διατηρώντας ταυτόχρονα το καθένα τη θέση του. Η σχεδόν αρχαϊκή αίσθηση της ισχυρής γυναικείας παρουσίας εκπέμπεται μέσω της τελετουργικής τους κίνησης – έτσι όπως την επαναλαμβάνουν και μετατοπίζουν και επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά. Ο ρυθμός και ο σταδιακός μετασχηματισμός δίνουν στο κομμάτι μια οργανική αίσθηση, σαν να γινόμαστε μάρτυρες μιας βλάστησης ή κάποιου καιρικού φαινομένου ή της κίνησης ενός σμήνους.
Η χορογραφία παραπέμπει στη συλλογική χειραφέτηση και την ποιητική των σωμάτων ως διαύλων που απηχούν φωνές του παρελθόντος και ενοράσεις του μέλλοντος, των σωμάτων που προβάλλουν και διαδίδουν αξιώσεις, ιστορίες, παρουσία, χρόνο.

Ιδέα, Χορογραφία και Σκηνοθεσία: Poliana Lima
Βοηθός Χορογράφος: Lucas Condró
Σχεδιασμός Φωτισμού: Carlos Marquerie
Σχεδιασμός Ήχου: Arne Bock
Κοστούμια: Anaïs Zebrowski
Βοηθός Σχεδιασμού Κοστουμιών: Diego Carrasco Pulido
Οπτικοακουστικά μέσα: Álvaro Gomez Pidal, Alexis Delgado Búrdalo
Χορεύουν: Cláudia Bosch, Laura Cardona, Ada Continente, Carla Diego, Natalia Fernandes, Cris Manso, Danielle Mesquita, Clara Pampyn, Almudena Perez, Isabela Rossi, Maddi Ruiz de Loizaga y Ainhoa Uzandizaga
Γραφείο Τύπου: Cultproject
Παραγωγή: Isabella Lima
Τεχνικός συντονισμός: Cristina Bolívar
Συμπαραγωγή: Teatros del Canal, Teatro Municipal do Porto / DDD - Festival Dias da Dança, CND/Pantin y Porosus Fonds de Dotation

Η Poliana Lima (Βραζιλία, 1983) είναι χορογράφος, χορεύτρια και δασκάλα χορού και ζει στη Μαδρίτη. Σπούδασε κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο χορό στο Σάο Πάουλο και είναι η καλλιτέχνιδα της Ισπανίας στο Aerowaves 20/21. Το 2011 δημιούργησε την πρώτη της χορογραφία, Palo En La Rueda (Ξύλο στη ρόδα). Το 2012 άρχισε να συνεργάζεται με τον Λιθουανό χορογράφο Ugne Dievaityte. Το έργο τους Es Como Ver Nubes (Είναι σαν να βλέπεις τα σύννεφα) διακρίθηκε με το βραβείο του κοινού στον 26ο Χορογραφικό Διαγωνισμό της Μαδρίτης, το 2ο βραβείο στον διαγωνισμό One Piece και το 1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Vila Real Dance Festival το 2014. Το έργο τους Flesh (Σάρκα) παρουσιάστηκε σε περιοδεία σε διάφορες εθνικές και διεθνείς εκδηλώσεις και θέατρα, όπως: Fringe Edinburgh Festival, Spring Forward Aerowaves, Mercat de Flors, Dansa Valencia, New Baltic Dance Festival, Window of Dance (Madrid in Dance) και στο Korzo Theatre. Το 2014 παρουσίασε το πρώτο της ανσάμπλ, Atávico (Αταβιστικό), στο οποίο απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο στον 28ο Χορογραφικό Διαγωνισμό της Μαδρίτης, καθώς και τα βραβεία του κοινού και των κριτικών. Καλλιτεχνικά συνδέεται με το Conde Duque Centre στη Μαδρίτη, όπου παρουσίασε τις πρεμιέρες αρκετών από τα έργα της. Το Things move but they do not say anything έκανε πρεμιέρα τον Σεπτέμβριο του 2020 στο Teatros del Canal. Το 2021 το έργο θα παρουσιαστεί, εκτός από το ARC for Dance Festival, στο Days of Dance Festival στο Πόρτο και στο National Dance Centre του Παρισιού.

DAY 3_
29/05

Why should it be more desirable for green fire balls to exist than not?
Γεωργία Βαρδαρού
Διάρκεια έργου: 40΄

H Γεωργία Βαρδαρού αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη συνέχεια παρακολούθησε το τετραετές πρόγραμμα του P.A.R.T.S. (BE). Μετά την αποφοίτησή της από το P.A.R.T.S., εργάστηκε ως χορεύτρια με τον χορογράφο Salva Sanchis (2008-2013). Συνεργάστηκε επίσης με τους χορογράφους Cecilie Ullerup Schmidt, Lance Gries και Anne Teresa De Keersmaeker / Rosas (2014-2016). Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον Marc Vanrunxt. Ως χορογράφος, ασχολήθηκε αρχικά με μια έρευνα σχετικά με την προσωπική κίνηση και το περιεχόμενό της. Έτσι προέκυψε το Hardcore Research on Dance. Αργότερα χορογράφησε τα ομαδικά έργα Phenomena και New Narratives. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε θέατρα και φεστιβάλ χορού της Ευρώπης όπως Dance Umbrella/London (UK), ImpulsTanz/Vienna (AT), Julidans/ Amstardam (NL), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση/Αθήνα (GR), Φεστιβάλ Αθηνών & Eπιδαύρου/Αθήνα (GR), Festival Sâlmon/ Barcelona (ES), Springdance/Utrecht (NL), Kaaistudio’s/Brussels (BE), STUK/ Leuven (BE), Schouwburg/Amsterdam (NL), Festival la Democrazia del Corpo/Florence (IT), Monty/Antwerp (BE), La Caldera/Barcelona (ES), C-mine/Genk (BE), MDT/Stockholm (SE) κ.ά. Έζησε, σπούδασε και εργάστηκε για 13 χρόνια στις Βρυξέλλες, όπου η δουλειά της επιχορηγούταν από τη φλαμανδική κοινότητα. Το 2017 μετακόμισε στη Βαρκελώνη, όπου είναι σε residency στο La Caldera και στο El Graner. Αποτελεί μέλος της ομάδας Kunst/Werk (BE) ως satellite artist.

«Στο “Why should it be more desirable…” η Βαρδαρού αποκαθιστά την πρωτοκαθεδρία του χορού, εισάγοντας στον χώρο μεταξύ ερμηνευτή και ακροατηρίου –εκεί, δηλαδή, όπου συμβαίνει ο χορός– μια διφορούμενη διάσταση στην οποία μπορούμε να αναζητήσουμε, συνειδητά ή ασυνείδητα, αυτό που επιθυμούμε.»
— writing about dance, Nicholas Minns, 1/11/2019
Το “Why should it be more desirable for green fire balls to exist than not?” (Γιατί να είναι πιο επιθυμητό να υπάρχουν πράσινες φλογόμπαλες παρά να μην υπάρχουν;) είναι ένα χορευτικό σόλο σε σύμπραξη με τον εικαστικό David Bergé. Εικόνες και κινήσεις αλληλοεπικαλύπτονται για να δημιουργήσουν έναν χώρο όπου το κοινό μπορεί να διαβάσει τις προβολές, τον χορό και την εφήμερη σχέση μεταξύ τους.

Η χορογράφος, Γεωργία Βαρδαρού, σημειώνει για το έργο:
«Πόσο παιγνιώδης μπορεί να είναι η δημιουργία του εννοιολογικού πλαισίου μιας εικόνας με τη βοήθεια της γλώσσας του χορού; Καθίστανται εύπλαστες οι σημασίες δίπλα σε ένα σώμα που κινείται; Πώς διηγείται ένα σώμα; To εννοιολογικό πλαίσιο αναδεικνύει ή αποδυναμώνει τη σημασία των όσων βλέπουμε επί σκηνής; Τι συμβαίνει στον χώρο ανάμεσα στην αντίληψη του ερμηνευτή και σε αυτή του κοινού; Ίσως είναι ακριβώς αυτός ο χώρος, μεταξύ των διαφορετικών αντιλήψεών μας, όπου επιτελείται ο χορός.
Σύμφωνα με τον Carl Gustav Jung, τα ΑΤΙΑ διεγείρουν συνειδητές και ασυνείδητες φαντασιώσεις. Ίσως οι χορευτικές κινήσεις μπορούν κι αυτές να θεωρηθούν ένας τρόπος να αναλογιστούμε εάν κάποιος βλέπει αυτό που βλέπει επειδή είναι πράγματι εκεί ή επειδή «κάποιο αρχέτυπο τού γεννά αυτή τη θέαση» Οι Ιπτάμενοι δίσκοι του Jung είναι ένα βιβλίο που διαβάζω αυτόν τον καιρό για αυτό το έργο, ο τίτλος του οποίου είναι αντλημένος κατά το ήμισυ από αυτό το βιβλίο και αναφέρεται στη γενική ομολογία ότι είναι πιο επιθυμητό να υπάρχει κάτι (στην περίπτωση του βιβλίου, οι ιπτάμενοι δίσκοι) παρά να μην υπάρχει. Αν υποθέσουμε ότι αυτού του είδους η επιθυμία αποτελεί μέρος του μηχανισμού παρακολούθησης μιας παράστασης χορού, τότε θα μπορούσαμε επίσης να υποθέσουμε ότι, ενώ παρακολουθούμε τον χορό, αναζητούμε διαρκώς κάτι, συνειδητά ή ασυνείδητα».

Χορογραφία και Χορός: Γεωργία Βαρδαρού
Σκηνογραφία: David Bergé
Σχεδιασμός Φωτισμού: Ana Rovira
Εξωτερικός Συνεργάτης: Marc Vanrunxt
Φωτογραφίες: David Bergé, Ελίνα Λούκου, Αγνή Παπαδέλη Ροσσέτου
Μουσικά κομμάτια: Laurel Halo
Τεχνική Επιμέλεια: Ελένη Χαϊδεμενάκη
Ευχαριστίες: Salva Sanchis
Συμπαραγωγή: Dance Umbrella Festival, London (UK)
Residencies: Graner,Barcelona, La Caldera-Barcelona (ES)
Παραγωγή: Kunst/Werk, Antwerp (BE)

H Γεωργία Βαρδαρού αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη συνέχεια παρακολούθησε το τετραετές πρόγραμμα του P.A.R.T.S. (BE). Μετά την αποφοίτησή της από το P.A.R.T.S., εργάστηκε ως χορεύτρια με τον χορογράφο Salva Sanchis (2008-2013). Συνεργάστηκε επίσης με τους χορογράφους Cecilie Ullerup Schmidt, Lance Gries και Anne Teresa De Keersmaeker / Rosas (2014-2016). Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον Marc Vanrunxt. Ως χορογράφος, ασχολήθηκε αρχικά με μια έρευνα σχετικά με την προσωπική κίνηση και το περιεχόμενό της. Έτσι προέκυψε το Hardcore Research on Dance. Αργότερα χορογράφησε τα ομαδικά έργα Phenomena και New Narratives. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε θέατρα και φεστιβάλ χορού της Ευρώπης όπως Dance Umbrella/London (UK), ImpulsTanz/Vienna (AT), Julidans/ Amstardam (NL), Στέγη Ιδρύματος Ωνάση/Αθήνα (GR), Φεστιβάλ Αθηνών & Eπιδαύρου/Αθήνα (GR), Festival Sâlmon/ Barcelona (ES), Springdance/Utrecht (NL), Kaaistudio’s/Brussels (BE), STUK/ Leuven (BE), Schouwburg/Amsterdam (NL), Festival la Democrazia del Corpo/Florence (IT), Monty/Antwerp (BE), La Caldera/Barcelona (ES), C-mine/Genk (BE), MDT/Stockholm (SE) κ.ά. Έζησε, σπούδασε και εργάστηκε για 13 χρόνια στις Βρυξέλλες, όπου η δουλειά της επιχορηγούταν από τη φλαμανδική κοινότητα. Το 2017 μετακόμισε στη Βαρκελώνη, όπου είναι σε residency στο La Caldera και στο El Graner. Αποτελεί μέλος της ομάδας Kunst/Werk (BE) ως satellite artist.

DAY 4_
30/05

Dare to be together | ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Αλέξης Κυριακούλης
Διάρκεια έργου: 10΄

Ο Αλέξης Κυριακούλης είναι βραβευμένος χορογράφος, σκηνοθέτης και multidisciplinary artist. Γεννήθηκε στην Αθήνα, τα τελευταία 10 χρόνια ζει και εργάζεται στο Βέλγιο και στη Γαλλία και είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της La Verità Dance Company (ΒΕ). Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου. Το 2015 βραβεύτηκε ως Καλύτερος Νέος Χορογράφος στη Γαλλία, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού διαγωνισμού Les lendemains qui dansent, και από τότε οι δουλειές του έχουν λάβει υποστήριξη από διεθνή θέατρα και οργανισμούς όπως: Scene Nationale Dunkerque / Le Bateau Feu (FR), Centre Chorégraphique National Roubaix (FR), EPCC La Barcarolle - Spectacle vivant audomarois (FR), Choreographisches Centrum Heidelberg (DE), TROIS C-L - Centre de Creation Choregraphique Luxembourgeois (LU) κ.ά. Παραστάσεις του έχουν φιλοξενηθεί σε θέατρα και φεστιβάλ χορού σε Αγγλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Κορέα, Κύπρο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία. Ιδιαίτερη στιγμή στη χορογραφική του καριέρα ήταν όταν ο Φλαμανδός μουσικοσυνθέτης και μέλος της βελγικής Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών Jan Van Landeghem του ανέθεσε να χορογραφήσει και να σκηνοθετήσει την παράστασή του Chanson de fou, που παρουσιάστηκε σε καθολικές εκκλησίες σε όλο το Βέλγιο. Έχει συνεργαστεί με το Conservatorium Mechelen (BE) και το Ballet du Nord (FR), ενώ τα τελευταία 7 χρόνια αποτελεί μόνιμο εκπαιδευτικό μέλος της Κρατικής Ακαδημίας Χορού Bornem (BE).

Το έργο “Dare to be together” αποτελεί μια χορευτική σπουδή πάνω στην εξέλιξη των ανθρώπινων σχέσεων και τις αντίστοιχες μεταβολές στην ψυχοσύνθεση των εμπλεκομένων σε αυτές.
Ενώ οι άνθρωποι μοιάζει να λειτουργούν καλύτερα και να προχωρούν μακρύτερα μέσα από τις σχεσιακές διεργασίες, την εγγύτητα και την ανταλλαγή, το αίτημα της ατομικότητας προβάλλει πάντα, σχεδόν αναπόφευκτα, διεκδικώντας ικανοποίηση και τα ηνία κάθε συνεύρεσης.
Ενώ είναι αλήθεια ότι καθένας εισέρχεται και αποχωρεί μόνος του από το πολύπλοκο τελετουργικό της ύπαρξης, είναι εξίσου αλήθεια ότι το καθημερινό βίωμα γίνεται εφικτό χάρη στους πολλούς τρόπους με τους οποίους συναισθανόμαστε τους άλλους και μοιραζόμαστε τα χαρακτηριστικά της μοναδικής εμπειρίας μας.
Ο χορογράφος και διαμεσικός καλλιτέχνης Άλεξ Κυριακούλης στοχάζεται πάνω στην τόλμη της συνύπαρξης και της συνένωσης, στις συνάψεις που τροφοδοτούν τα αγγίγματα και τη νοηματοδότηση που πετυχαίνουν τα αγκαλιάσματα· χορογραφεί φωτίζοντας την έκδηλη ανάγκη του σώματος να «γίνεται» μαζί με άλλα σώματα, ακόμη και αν αυτό δεν συμβαίνει παρά «ανάμεσα», στο διάστημα που χωρίζει τα δύο θεμελιώδη σημεία μοναξιάς, τη γέννηση και τον θάνατο. Όπως σημειώνει ο ίδιος με αναφορά την ιδιαίτερη συνθήκη της απομόνωσης που διανύουμε: «Ένας δάσκαλός μου είχε πει, “ο άνθρωπος έρχεται και φεύγει μόνος”. Ας βρούμε, λοιπόν, τον τρόπο που θα αλλάξει η ενδιάμεση πορεία της ζωής μας».

Χορογράφος: Αλέξης Κυριακούλης
Ερμηνεία / Συνδημιουργία: Κατερίνα Μαγεράκη, Πέτρος Τσοφύλλας, Νόνη Μπούφη
Σκηνογραφία / Stage Manager: Παρασκευή Χιονίδου
Φωτισμοί: Αλέξης Κυριακούλης
Μουσική / Cello: Αλέξανδρος Κασαρτζής
Με την υποστήριξη: Dance Cultural Centre

Ο Αλέξης Κυριακούλης είναι βραβευμένος χορογράφος, σκηνοθέτης και multidisciplinary artist. Γεννήθηκε στην Αθήνα, τα τελευταία 10 χρόνια ζει και εργάζεται στο Βέλγιο και στη Γαλλία και είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της La Verità Dance Company (ΒΕ). Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στη Σχολή Χορού Ραλλού Μάνου. Το 2015 βραβεύτηκε ως Καλύτερος Νέος Χορογράφος στη Γαλλία, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού διαγωνισμού Les lendemains qui dansent, και από τότε οι δουλειές του έχουν λάβει υποστήριξη από διεθνή θέατρα και οργανισμούς όπως: Scene Nationale Dunkerque / Le Bateau Feu (FR), Centre Chorégraphique National Roubaix (FR), EPCC La Barcarolle - Spectacle vivant audomarois (FR), Choreographisches Centrum Heidelberg (DE), TROIS C-L - Centre de Creation Choregraphique Luxembourgeois (LU) κ.ά. Παραστάσεις του έχουν φιλοξενηθεί σε θέατρα και φεστιβάλ χορού σε Αγγλία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Κορέα, Κύπρο, Λουξεμβούργο, Ολλανδία. Ιδιαίτερη στιγμή στη χορογραφική του καριέρα ήταν όταν ο Φλαμανδός μουσικοσυνθέτης και μέλος της βελγικής Βασιλικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών Jan Van Landeghem του ανέθεσε να χορογραφήσει και να σκηνοθετήσει την παράστασή του Chanson de fou, που παρουσιάστηκε σε καθολικές εκκλησίες σε όλο το Βέλγιο. Έχει συνεργαστεί με το Conservatorium Mechelen (BE) και το Ballet du Nord (FR), ενώ τα τελευταία 7 χρόνια αποτελεί μόνιμο εκπαιδευτικό μέλος της Κρατικής Ακαδημίας Χορού Bornem (BE).

Enchanté | ΠΡΕΜΙΕΡΑ
Νατάσα Φραντζή
Διάρκεια έργου: 15΄

Η Νατάσα Φραντζή είναι χορεύτρια, χορογράφος και καθηγήτρια χορού με έδρα το Βέλγιο. Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Ως χορεύτρια έχει εργαστεί με ομάδες χορού σε Ελλάδα και εξωτερικό όπως: Unterwegstheater (DE), Compagnie Hybrid (BE), Greig Bourgoyne (UK), Lisi Estaras (BE), Μιχάλης Ναλμπάντης, Μαρία Ανθυμίδου, Αλίκη Καζούρη, Μαρία Γοργία, Σταύρος Αποστολάτος, Χριστίνα Βασιλείου, καθώς και με τη Hellenic Dance Company σε ρεπερτόρια των Ultimavez, Richard Alston και Martin Lawrence. Ως χορογράφος, ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια της La Verità Dance Company, έχει βραβευτεί ως Καλύτερη Νέα Χορογράφος στη Γαλλία στα πλαίσια του ευρωπαϊκού διαγωνισμού Les lendemains qui dansent (FR). Έχει συνεργαστεί με την ορχήστρα του Conservatorium Mechelen (BE), το Ballet Du Nord (FR) και το Conservatoire Saint Omer (FR). Έχει λάβει την υποστήριξη διεθνών θεάτρων και οργανισμών όπως: Scene Nationale Dunkerque / Le Bateau Feu (FR), Centre Choregraphique National de Roubaix (FR), EPCC La Barcarolle - Spectacle vivant audomarois (FR), κ.ά. Τα τελευταία 2 χρόνια είναι μέλος, χορογράφος και εκπαιδευτικός στην Platform-K (ΒΕ), μία επαγγελματική ομάδα χορού αποτελούμενη από χορευτές με αναπηρίες (σύνδρομο Down, αυτισμό κ.ά.), που δημιουργεί παραστάσεις και περιοδεύει στο Βέλγιο και σε όλη την Ευρώπη σε συνεργασία με άλλες ομάδες χορού και χορογράφους όπως Les ballets C de la B, Michiel Vandevelde, Benjamin Vandewalle.

Κάθε φορά που συστηνόμαστε σε κάποιον επαγγελματικά, ερωτικά ή φιλικά, υπάρχει μια ενδόμυχη λειτουργία που μας κατευθύνει στο ποια από τα χαρακτηριστικά του εαυτού μας θα προβάλλουμε. Αυτός ο διαρκής επαναπροσδιορισμός του εαυτού στη διάδρασή του με τους άλλους, σε μια εποχή μάλιστα που η εικόνα καθίσταται πιο αντιπροσωπευτική από την ουσία, αποτελεί μια εξαιρετικά στρεσογόνα διαδικασία η οποία τείνει να αντικαταστήσει τελικά το πραγματικό βίωμα. Με τα λόγια του Χόρχε Μπουκάι:

Ήταν μια φορά… «μια φορά»
που από το πολύ που τη διηγήθηκαν
ακούστηκε τόσες φορές...
που έγινε πραγματικότητα.

Τι γίνεται όταν στην πληθωριστική αυτή εναλλαγή εαυτών χάνεται η ταυτότητα;
Το “Enchanté” αποπειράται να μελετήσει το δύσκολο αυτό ερώτημα μέσα από μια κινητική έρευνα. Προτείνει ένα ταξίδι με μία αφετηρία και πολλούς διαφορετικούς προορισμούς όπως αυτοί προκύπτουν μέσα από τις συνειρμικές και ενστικτώδεις αντιδράσεις των χορευτών σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Η γλώσσα που το ίδιο το σώμα κάθε φορά παράγει, ρεαλιστική ή σουρεαλιστική, αφηγείται διαφορετικές ιστορίες, με ή χωρίς λογική σύνδεση. Στην πολυπόθητη ελευθερία έκφρασής του πολλαπλές «πραγματικότητες» συγκρούονται, ενίοτε αλληλοακυρώνονται, εγκλωβίζονται στο συνεχές της ανερμάτιστης πολυμορφικότητας που μπορεί να μην είναι παρά ο πλήρης, αδιέξοδος κατακερματισμός του περιεχομένου.

Ιδέα / Χορογραφία: Νατάσα Φραντζή
Ερμηνεία / Συνδημιουργία: Απόστολος Κουσίνας, Νατάσα Φραντζή
Σκηνογραφία: Παρασκευή Χιονίδου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Αλέξης Κυριακούλης
Με την υποστήριξη: Dance Cultural Centre

Η Νατάσα Φραντζή είναι χορεύτρια, χορογράφος και καθηγήτρια χορού με έδρα το Βέλγιο. Σπούδασε χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Ως χορεύτρια έχει εργαστεί με ομάδες χορού σε Ελλάδα και εξωτερικό όπως: Unterwegstheater (DE), Compagnie Hybrid (BE), Greig Bourgoyne (UK), Lisi Estaras (BE), Μιχάλης Ναλμπάντης, Μαρία Ανθυμίδου, Αλίκη Καζούρη, Μαρία Γοργία, Σταύρος Αποστολάτος, Χριστίνα Βασιλείου, καθώς και με τη Hellenic Dance Company σε ρεπερτόρια των Ultimavez, Richard Alston και Martin Lawrence. Ως χορογράφος, ιδρύτρια και καλλιτεχνική διευθύντρια της La Verità Dance Company, έχει βραβευτεί ως Καλύτερη Νέα Χορογράφος στη Γαλλία στα πλαίσια του ευρωπαϊκού διαγωνισμού Les lendemains qui dansent (FR). Έχει συνεργαστεί με την ορχήστρα του Conservatorium Mechelen (BE), το Ballet Du Nord (FR) και το Conservatoire Saint Omer (FR). Έχει λάβει την υποστήριξη διεθνών θεάτρων και οργανισμών όπως: Scene Nationale Dunkerque / Le Bateau Feu (FR), Centre Choregraphique National de Roubaix (FR), EPCC La Barcarolle - Spectacle vivant audomarois (FR), κ.ά. Τα τελευταία 2 χρόνια είναι μέλος, χορογράφος και εκπαιδευτικός στην Platform-K (ΒΕ), μία επαγγελματική ομάδα χορού αποτελούμενη από χορευτές με αναπηρίες (σύνδρομο Down, αυτισμό κ.ά.), που δημιουργεί παραστάσεις και περιοδεύει στο Βέλγιο και σε όλη την Ευρώπη σε συνεργασία με άλλες ομάδες χορού και χορογράφους όπως Les ballets C de la B, Michiel Vandevelde, Benjamin Vandewalle.

Somiglianza
KOR’SIA
Διάρκεια έργου: 15΄

Ο Antonio de Rosa και ο Mattia Russo, μαζί με τον Giuseppe Dagostino, και με τη συνεργασία της Agnès Lopez Rio, συγκροτούν την ομάδα KOR’SΙA. Η ομάδα ήταν υποψήφια για την Καλύτερη Παράσταση Χορού στα βραβεία Max Awards του 2018 και το 2019 η KOR'SIA επιλέχθηκε ως μια από τις 20 πιο ελπιδοφόρες ομάδες του δικτύου Aerowaves Europe. Η KOR'SΙA έχει παρουσιάσει τις 5 δημιουργίες της σε περιοδείες σε φεστιβάλ όπως: Les Synodales, Dantzaldia Festival, Bologna Gender Bender Festival, Agitart Festival of Figueres, PRISMA Festival (Panama), Madrid in Dance, Tanzplattform Bern, Lucky Trimmer Festival Berlin, Birmingham Festival. Η KOR'SIA έχει δώσει παραστάσεις στα: Ισπανικό Περίπτερο στην Έκθεση του Μιλάνου, Palazzo Ca 'Zanardi της Έκθεσης της Βενετίας, Luciano Pavarotti Theater στη Μόντενα, Μουσείο του Πανεπιστημίου της Ναβάρα, Bolzano Studio Theater, OperaEstate Festival, RomaEuropa Festival, Museum of Fine Arts στο Μπιλμπάο, Μουσείο Πράδο, Museum of Science and the Cosmos στο La Laguna, Matadero Madrid, Staatstheater Darmstadt, Bordeaux Opera και Suzanne Dellal Center στο Τελ Αβίβ. Οι Mattia Russo και Antonio de Rosa έκαναν το ντεμπούτο τους ως χορογράφοι της KOR’SIA το 2018 με το Jeux - Nijinsky για το Victor Ullate Ballet, το Siciliana gia το Teatro Massimo, το Engel in Blau - Paul Klee για το Konzert Theater της Βέρνης και το Pagliaccio για το μπαλέτο της Όπερας του Ρήνου. Η KOR'SΙA βρίσκεται σε residency στο Teatros del Canal από το 2017.

Το “Somiglianza” είναι μια παράσταση με ονειρική, σαγηνευτική και εκκεντρική ατμόσφαιρα. Χρησιμοποιεί στοιχεία από τον κόσμο του κινηματογράφου και της φωτογραφίας για να μεταφράσει με σαρκαστική διάθεση το “L’après-midi d’un faune” σε μουσική του Claude Debussy, την πρώτη χορογραφική σύνθεση με την οποία ο Vaslav Nijinsky άνοιξε τις πύλες της νεωτερικότητας. Οι δύο χορογράφοι –εδώ και ερμηνευτές– συνδυάζουν την κλασική εικονογραφία με τον κόσμο των ονείρων, του σαρκασμού και της λαμπερής αίγλης με εξαιρετική χάρη. Το παράδοξο της ακινησίας, που εισήγαγε ο Nijinsky για να εκφράσει τις καταχρήσεις της σάρκας και του πόθου, μετατρέπεται σε ένα παιχνίδι στατικής και δυναμικής ισορροπίας που παραπέμπει στη συγχρονισμένη κολύμβηση των αμερικανικών Aqua-Musicals, όταν μεσουρανούσε η Esther Williams στα τέλη της δεκαετίας του ’40.
Ο Φαύνος, ψηλός και μεγαλοπρεπής, με μια μακριά τουνίκ από λευκή δαντέλα, είναι στεφανωμένος με λουλούδια σαν άλλος ερμαφρόδιτος Farinelli, ενώ οι Νύμφες, λίγο σαν γοργόνες και λίγο σαν τις κοπέλες των αλλοτινών τολμηρών φωτογραφιών πιν-απ, χάνουν το φύλο τους καθώς ενσαρκώνονται από χορεύτριες και από χορευτές. Η απόδοση των De Rosa και Russo είναι ένα είδος ποπ ονείρου – μικρά και σύντομα στιγμιότυπα κινηματογραφικής λαμπρότητας, όπου η αποθέωση της σεξουαλικότητας και του αισθησιασμού προκύπτει μέσα από τον συνδυασμό της χάρης με την ποιητική ανευλαβικότητα.

Χορογραφία: KOR´SIA Antonio de Rosa, Mattia Russo
Μουσική: Claude Debussy, Prélude à l'après-midi d'un faune
Κοστούμια: KOR´SIA και Vanesa Soria Lima
Σκηνογραφία: KOR´SIA
Σχεδιασμός Φωτισμού: Mattia Russo, Antonio de Rosa
Κείμενο: Celia Zaragoza
Χορεύουν: Astrid Bramming, Giulia Russo, Alejandro Moya, Mattia Russo, Antonio de Rosa

Ο Antonio de Rosa και ο Mattia Russo, μαζί με τον Giuseppe Dagostino, και με τη συνεργασία της Agnès Lopez Rio, συγκροτούν την ομάδα KOR’SΙA. Η ομάδα ήταν υποψήφια για την Καλύτερη Παράσταση Χορού στα βραβεία Max Awards του 2018 και το 2019 η KOR'SIA επιλέχθηκε ως μια από τις 20 πιο ελπιδοφόρες ομάδες του δικτύου Aerowaves Europe. Η KOR'SΙA έχει παρουσιάσει τις 5 δημιουργίες της σε περιοδείες σε φεστιβάλ όπως: Les Synodales, Dantzaldia Festival, Bologna Gender Bender Festival, Agitart Festival of Figueres, PRISMA Festival (Panama), Madrid in Dance, Tanzplattform Bern, Lucky Trimmer Festival Berlin, Birmingham Festival. Η KOR'SIA έχει δώσει παραστάσεις στα: Ισπανικό Περίπτερο στην Έκθεση του Μιλάνου, Palazzo Ca 'Zanardi της Έκθεσης της Βενετίας, Luciano Pavarotti Theater στη Μόντενα, Μουσείο του Πανεπιστημίου της Ναβάρα, Bolzano Studio Theater, OperaEstate Festival, RomaEuropa Festival, Museum of Fine Arts στο Μπιλμπάο, Μουσείο Πράδο, Museum of Science and the Cosmos στο La Laguna, Matadero Madrid, Staatstheater Darmstadt, Bordeaux Opera και Suzanne Dellal Center στο Τελ Αβίβ. Οι Mattia Russo και Antonio de Rosa έκαναν το ντεμπούτο τους ως χορογράφοι της KOR’SIA το 2018 με το Jeux - Nijinsky για το Victor Ullate Ballet, το Siciliana gia το Teatro Massimo, το Engel in Blau - Paul Klee για το Konzert Theater της Βέρνης και το Pagliaccio για το μπαλέτο της Όπερας του Ρήνου. Η KOR'SΙA βρίσκεται σε residency στο Teatros del Canal από το 2017.