PRIME
MOVERS &
DIALOGUES
Το ARC for Dance Festival συντονίζεται με τους ανθρώπους, τις ιδέες και τους προβληματισμούς, με όλα όσα διαμορφώνουν την πορεία του χορού στην Ελλάδα στα χρόνια της δραστηριοποίησής του. Και κάθε χρόνο καλεί τους νέους καλλιτέχνες να τροφοδοτήσουν με την έρευνα και τις προτάσεις τους το πνεύμα του Φεστιβάλ και να παρουσιάσουν στο κοινό την απάντησή τους στα επείγοντα αιτήματα των καιρών.
Για το 2021, το φεστιβάλ ζήτησε από τους νέους δημιουργούς να αναστοχαστούν πάνω στις πρωτόγνωρες διαδικασίες που επέβαλε σε παγκόσμια κλίμακα η υγειονομική κρίση και να δημιουργήσουν έργα μικρής κλίμακας (σόλο ή ντουέτα) με αναφορά στην κοινή εμπειρία και στο προσωπικό τους βίωμα.
Οι prime movers, αυτοί ακριβώς που φέρουν την υπόσχεση της κίνησης στο μέλλον, κλήθηκαν να διηγηθούν τη στάση, τις συνθήκες περιορισμού του σώματος στα όρια ενός δωματίου, μιας οιονεί μικρής σκηνής. Τι διαδικασίες προσαρμογής χρειάζονται; Πόσα πρέπει να ξεχάσει το σώμα για να επιβιώσει χωρίς την ενέργεια της τριβής του με άλλα σώματα; Και πόσο αλλάζει με τον τρόπο αυτό το κινητικό λεξιλόγιο;
Ένα πρωτότυπο έργο τους μικρής διάρκειας μεταφέρει στο κοινό τον τρόπο με τον οποίο καθένας και καθεμιά έχει συλλάβει την ανοίκεια εμπειρία της ζωής σε ένα παρόν που είναι διαμεσολαβημένο και μοιάζει ατελείωτο.
Στη συνέχεια (ARC_dialogues) συνομιλούν με τη χορογράφο Χρυσάνθη Μπαδέκα τις ιδιαίτερες διεργασίες της δημιουργικής διαδικασίας τους και της προσωπικής τους χορευτικής γλώσσας.
DAY 1_
22/05

We find each other in the Plenum (Μέσα στο πλήρες συναντάμε εμάς)
Ζωή Ευσταθίου
Διάρκεια έργου: 20΄
www.zoiefstathiou.eu
Το πλήρες (plenum) είναι το αντίθετο του κενού. Και το έργο “We find each other in the Plenum” μιλάει για το “plenum” του καθενός μας. Δύο ανεξάρτητες γυναίκες κινούνται σε ένα κοινό πλαίσιο όπου δημιουργείται ένας πόλος έλξης μεταξύ τους. Η σύνδεση και η αλληλεπίδραση της εσωτερικότητας τις οδηγεί στη μετάβαση. Μια μετάβαση η οποία διατηρεί την αρχική τους συνθήκη: το μαζί μέσα στο πλήρες. Πρόκειται για το μοίρασμα εμπειριών σε έναν κόσμο μοναχικότητας. Μια συνάντηση που μελετάει τις σχέσεις κάτω από την επιφάνεια, τις σχέσεις μέσα μας. Σχέσεις μοναδικότητας, δύσκολες στις ισορροπίες, με τα θεμέλιά τους ριζωμένα στην ταυτότητα καθεμιάς και καθενός.
Το έργο “We find each other in the Plenum” αφορά ένα ταξίδι, τη διαδρομή δύο γυναικών οι οποίες διέρχονται τρεις διαφορετικές καταστάσεις. Η μετάβαση από τη μία συνθήκη στην επόμενη καθορίζει την ομαλή έκβαση. Στο πρώτο μέρος, οι χορεύτριες κινούνται σε απόλυτη αρμονία και συγχρονισμό, ωστόσο κάθε μικρή αλλαγή αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο για τη συνέχεια του κομματιού. Η συχνή αλλά ανεπαίσθητη αλλαγή κατευθύνσεων διαμορφώνει κάθε φορά έναν διαφορετικό χώρο και μια διαφορετική οπτική. Η μετάβαση από το ένα κομμάτι στο άλλο εκφράζει και την αναγκαιότητα για τη σχέση των δύο, την αλληλεπίδραση, τη σημασία της ύπαρξης του «άλλου».
Το έργο “We find each other in the Plenum” έχει παρουσιαστεί στο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων στο Tρένο στο Ρουφ, στο Our Festival στο θέατρο Ρεματιάς και στο RIDCC στο Ρότερνταμ.
Ιδέα/Σύλληψη: Ζωή Ευσταθίου
Ερμηνεύουν: Ζωή Ευσταθίου, Σοφία Μαρτίου
Μουσική: Fabian Fiorini (“Echoes of a Distance”) και Αθηνά Ρούτση, Claudia Matola Rhodes, Άλκηστις Ραυτοπούλου
Ηχογράφηση: Φώτης Μυλωνάς
Κοστούμια: Ελλάδα Δαμιανού
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο: Kinitiras Artistic Network for Performing Arts
www.zoiefstathiou.eu

hyperobject
M. Eugenia Demeglio
Διάρκεια έργου: 20΄
Το “hyperobject” είναι ένα μίνιμαλ έργο χορού για τρεις περφόρμερς, που εκδηλώνεται σαν ένα είδος ανελέητου επαναληπτικού μηχανισμού που δεν μπορεί να σταματήσει εφόσον τεθεί σε κίνηση. Οι κινήσεις αποδομούνται σε σπαράγματα και επαναδομούνται μέσω της επανάληψης, ενώ μικρές μεταλλαγές εναλλάσσονται με ελάχιστα αντιληπτές μεταβολές, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μια οδό ερμηνείας. Το έργο αναδύεται από το σύνολο (ensemble) μέσω της ενορχήστρωσης των στοιχείων του. Το “hyperobject” έγκειται στη χωροθέτηση και χρονομέτρηση καθενός χορευτή. Όπως στην περίπτωση του Mandelbrot fractal, όσο περισσότερο παρακολουθεί κανείς την εξέλιξή του τόσο περισσότερο υπνωτίζεται από τις μεταστοιχειώσεις του ίδιου αντικειμένου.
Στο “hyperobject” οι περφόρμερς βρίσκονται σε μια κατάσταση ενδεχομενικού γίγνεσθαι, συγκεντρωμένοι αλλά και χαμένοι σε μια συνθήκη διαλογισμού, απογυμνωμένοι έως την ίδια την ουσία σωματικότητας και χρονικότητας, προσφέροντας στον θεατή την αίσθηση μιας αδιανόητης επιμονής – το κλειδί για τον κόσμο τους.
Παρά τη φαινομενική του απλότητα, το “hyperobject” είναι ιδιαίτερα σύνθετο, με αφετηρία και καταβολές στη μινιμαλιστική χορευτική και μουσική παράδοση των ’70s που απέφευγε την ομαλή ροή και ευνοούσε τον αυτοσχεδιασμό, τη διάσπαση, το δυσκολονόητο.
Ο όρος “hyperobject” επινοήθηκε το 2008 από τον Timothy Morton, προκειμένου να περιγράψει ένα «πραγματικό γεγονός ή φαινόμενο το οποίο είναι τέτοιου μεγέθους ώστε να υπερβαίνει την ανθρώπινη κατανόηση».
Έρευνα: M. Eugenia Demeglio, Μαρία Βούρου
Ανάπτυξη έργου: M. Eugenia Demeglio, Μαρία Βούρου, Παγώνα Μπουλμπασάκου, Θέμις-Αριάδνη Ανδρεουλάκη
Χορεύουν: Μαρία Βούρου, Αρετή Αθανασοπούλου, Mary Kate Sheehan
Μουσική: Jeph Vanger
DAY 2_
23/05

404: Day not found
Ομάδα A(r)CT
Διάρκεια έργου: 15΄
www.artcanact.com
Μια χιουμοριστική προσέγγιση της καθημερινότητας που βιώνουμε τις τελευταίες 404 μέρες... Το σώμα απόν και ο νους να προσπαθεί, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε με πλήρη αποτυχία, να το αφυπνίσει, να το ενεργοποιήσει, να το κινήσει. Με το κλείσιμο των σχολών και στούντιο, αναστολές συμβάσεων και ακυρώσεις παραστάσεων, απομένει μόνο ένα: η αυτοσυντήρηση. Μια απλή δουλειά ίσως κατά τη Nike, που μας προτρέπει «απλώς να το κάνουμε». Παρόλα αυτά, καθώς φτάνει η 404η μέρα που είμαστε αποκλεισμένοι από την πραγματικότητα και το μόνο υποκατάστατο που έχουμε σε πραγματική σύνδεση είναι η επικοινωνία μέσω οθονών, η κίνηση χωρίς στόχο και κίνητρο φαντάζει όλο και πιο μάταιη. Η καθημερινή «γυμναστικούλα» μετατρέπεται σε καθημερινό άθλο, το βάρος του οποίου μας πλακώνει σαν χανγκόβερ και για να τον φέρουμε εις πέρας χρειαζόμαστε μια βοήθεια, ένα σπρώξιμο παραπάνω.
Έτσι κάπως, το αριστοτελικό «ὃ οὐ κινούμενον κινεῖ» ζωντανεύει σε ένα συνηθισμένο σαλόνι, μιας συνηθισμένης πολυκατοικίας, σε μία συνηθισμένη πόλη. Παίρνοντας τη μορφή τριών μαχητών, που στα μάτια μας φαντάζουν νίντζα, αλλά ίσως είναι απλά οι κινητήριες αυτές δυνάμεις που μας παρακινούν και μας προτρέπουν, μας υπενθυμίζουν να μην τα παρατήσουμε, μας σηκώνουν όταν πέφτουμε και στέκονται πάντα δίπλα μας όταν τις έχουμε ανάγκη. Το “404: Day not found” δημιουργεί μία κατάσταση σχεδόν τραγελαφική, όπου η τραγικότητα μαζί με το χιούμορ κάνουν τον θεατή να αναστοχαστεί την πραγματικότητα των τελευταίων 404 ημερών και να τον παρακινεί να συνεχίσει, μια μέρα ακόμα, μια μέρα κάθε φορά.
Χορογραφία - Ερμηνεία: Ομάδα A(r)CT – Έμυ Αμερικάνου, Ερικέτη Ανδρεαδάκη, Ελένη Παπαϊωάννου, Μιχάλης Σαγάνης
Κοστούμια: Μελισσάνθη Σπέη
Μουσική: Πάνος Χουντουλίδης
www.artcanact.com

Fixation in Duo
Ηλίας Χατζηγεωργίου
Διάρκεια έργου: 20΄
«Ο καλύτερος τρόπος για να μην προχωράς, είναι να ακολουθείς μια έμμονη ιδέα»
—Jacques Prévert
Το “Fixation in Duo” είναι μια κινητική performance που «ρετάρει». Ένα παιχνίδι με τους κινητικούς κανόνες του hip hop και του popping για την εμμονή. Ξεκίνησε ως work in progress στην Promenade του Athens Video Dance Project 2019, μετεξελίχθηκε κατά την περίοδο του πρώτου lockdown και παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2020 στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Βιντεοσκοπήθηκε στο Θέατρο 104 και επιλέχθηκε να παρουσιαστεί στο Spring Forward 2021, το οποίο όμως αναβλήθηκε εξαιτίας των υγειονομικών μέτρων.
Με αφορμή τον κατ’ οίκον περιορισμό της εποχής, το “Fixation in Duo” επιχειρεί να αποδώσει κινητικά, ως θέαμα, την ψυχική κατάσταση του ατόμου που ζει περιορισμένο σε έναν πολύ στενό, κλειστό χώρο και μόνον εκεί. Η επανάληψη των καθημερινών δραστηριοτήτων, των συνηθειών και των καταναγκασμών μεγεθύνεται πίσω από τους τέσσερις τοίχους, δημιουργώντας μια σουρεαλιστική έκφραση του σώματος. Δίνοντας στο κοινό την αίσθηση ότι παρακολουθεί μια δράση από την κλειδαρότρυπα μιας κλειστής πόρτας, ή ότι παρατηρεί δύο ζώα εργαστηρίου να αλληλεπιδρούν σε έναν περιορισμένο χώρο, το “Fixation in Duo” είναι ένα μικρό reality show επί σκηνής.
Η μουσική που συνέθεσε ο Αλέξης Φάλαντας, εμπνευσμένη από lounge μουσική ανελκυστήρα της δεκαετίας του '90, ενδυναμώνει την αίσθηση της ρουτίνας και χτίζει σιγά σιγά μια εμμονική φωνή που περικλείει στοιχεία hip hop και trap μουσικής μαζί με latin και παραδοσιακά ελληνικά μοτίβα.
Χορογραφία-Σκηνικά-Κοστούμια: Ηλίας Χατζηγεωργίου
Ερμηνεία και δημιουργική επεξεργασία: Περικλής Πετράκης, Ηλίας Χατζηγεωργίου
Μουσική: Αλέξης Φάλαντας
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός χορογράφου: Ηλέκτρα Βασιλικού